Aslı Şafak

VUSLAT DA SÖYLERİM

İncitmemek için,narı.Almamak için,ahı.

Vuslatına yıl bıçağını,biledim.

Kan,aktı gözlerimden.Güneşi bekledim.Yağmurlar  çiseledi,kaldırımlar ıslandı.Uğruna yaktığım,çıralar söndü.Gül,dikene battı.Kanadım azar azar,kavuşmayı bekledim.

Hasretini gögsüme bastırdım.En sevdiğin şarkının notalasında seni,aradım.

Kaç bin gece,hatıralarına selam verip,yokluğunda boğuldum.

Ey benim dallarımı vuran ayazım,

Boynumun celladı rüzgar,yanan ateşimin küllenmeyen geçmişi.Dilime gelipte söyleyemediğim tek imgem.Kaçtıkça yaklaştığım.Suya yazamadığım,tuvalimin yetmediği,yarım kalmış resmim.Fırçalamın kan damlattığı,ağrılı sancım.

Neredesin bilmem ama ben sersefilim,diye mektuplar yazıp yollayamadığım.

 Ne uzun yaşam biçilmiş ömrüme.Perme perişan kaldım geride.

En kuytuya  saklandım. Gülüşün,yüzümü kırbaçladı. Durdu bakışın başımda,uzun uzun seyretti.Rüzgarlar karıştı saçlarıma,güllerim tane tane döküldü,umutlarım her gece kırıldı.Tütsüler yandı,dilekler tutuldu.

Boyumu aştı sevdan.Feryatlarım,sessiz çığlığa dönüştü.

Çaya hüzün katıp yudumlarken,sildim geleceğimi.

Ay'ı bakışıyla sarhoş eden adam.

Neyse bunları vuslat da söylerim.