Aslı Şafak

Hayatımın en güzel yıllarını seninleyken geçirmişim, affet beni sevgilim çok sonra öğrendim. Herkes sen gibi sever sandım, yanılgımın en büyüğü bu oldu.

Bir anda rengarenk gökyüzüm, karanlığa büründü. Gözlerimin feri söndü.

Her güne farklı anılar sığdırırken, ellerimin boşluğuna yüreğim düştü. Birçok şeyin çok farklı isterdim.

İnsan, zamanı geri döndüremiyor. 

Hani Ali Kınık diyor ya ; “Bu bir rüya olsa keşke, uyansam ki gerçek başka”…

Ben aslında, yarım kalmışlığın ta kendisiyim. 

İçimdeki kahkahalar atan çocuğu kendim öldürdüm. Biliyorum suçluyum.

Derin bir hissizlik bende ki, yarım bıraktım sözcüklerimi, baharımı ,umutlarımı… 

Bütün yollarım çakıl taşlı, tozlu dumanlı önümü göremiyorum. İçimden gelmiyor cümleler kurmak. Uzun uzun sohbetler edip yerli yersiz mimikler yapmak. Kavgada etmek istemiyor canım, sessizlik diye bir lisan varmış, bunu seninle öğrendim. 

Açık yara olsaydı zamanla kapanıp giderdi, inanıyorum. Bu yaranın tarifi yok bütün acıları barındırıyor. 

Birçok huyum değişti, artık limonlu içiyorum çayımı, çok sevdiğin keki yapmıyorum, aldığın bereyi takmıyorum soğuk buralar üşüyorum, belli etmiyorum, dişlerim zonklasa da dişçiye gitmiyorum, evimin adresini değiştim, dinlediğimiz müzikleri daha sık dinlemeye başladım, yağmur seninle değerlenirmiş, dağlar sen olunca  aşılırmış, günaydınlar seninle güzelmiş ,aldığın güller ben gibi küflendi,  her daim keşke'msin. 

ULULARIN DUASI ÜZERİNİZE OLSUN.